Wydział VI Nauk Medycznych PAN już w roku ubiegłym starał się zwrócić uwagę mediów na problem dopalaczy. W tym celu zorganizował w dniu 28 sierpnia 2009 roku konferencję prasową „Dopalacze: fakty i mity" z udziałem naukowców, terapeutów oraz przedstawicieli instytucji zajmujących się przeciwdziałaniem uzależnieniom narkomanii. Dramatyczne wydarzenia ostatnich tygodni postawiły znowu w centrum zainteresowań problem tzw. dopalaczy.
Jest to stale i niezwykle dynamicznie rozrastająca się grupa substancji pochodzenia naturalnego i syntetycznego o silnych właściwościach psychoaktywnych. Mają one najczęściej mniej lub silniej zaznaczone właściwości psychostymulujace przypominające działanie amfetaminy (np. benzylopiperazyna) oraz halucynogenne (np. salwinoryna występująca w tzw. szałwii szamana), wprowadzane są do obiegu także związki naśladujące działanie marihuany działające na receptory kanabinoidowe (np. CP 47,947). Substancje wchodzące w skład dopalaczy są w większości słabo poznane, a ich zawartość w oferowanych produktach może się bardzo wahać. Sprawia to, ze efekt ich działania staje się trudny do przewidzenia. Ponadto popularne jest łączenie dopalaczy z innymi związkami psychoaktywnymi, np. z alkoholem czy marihuaną). Wiek użytkowników dopalaczy stale się obniża, wzrasta niebezpiecznie ich popularność wśród młodzieży. Dopalacze stanowią nie tylko problem natury toksykologicznej, ponieważ prowadzą same, oraz ułatwiają, rozwój uzależnienia, co prowadzi do zaburzenia funkcjonowania mózgowych systemów związanych z tak istotnymi procesami jak motywacja, nagroda, uczenie i pamięć.
Budzącą głęboki sprzeciw specyfiką i taktyką rozpowszechniania dopalaczy jest ich reklamowanie jako produktów „kolekcjonerskich" nieprzeznaczonych do spożycia.
Konieczne jest zatem szybkie podjęcie skoordynowanych i skutecznych działań zmierzających do ograniczenia używania tych produktów. W pierwszym rzędzie konieczne jest opracowanie i wdrożenie długofalowego programu edukacyjnego przy udziale wielu środowisk – dydaktycznego, medycznego, prawniczego, a także nauczycieli, rodziców i młodzieży.
Wprowadzić należy bezwzględny zakaz reklamy i promocji wszelkich produktów zawierających substancje psychoaktywne. Należy wprowadzić nakaz umieszczania na produktach sprzedawanych jako dopalacze dokładnego ich składu oraz określenia bezpieczeństwa ich działania na organizm człowieka. Sprzedaż tych produktów mogłaby być dopuszczalna tylko w sklepach koncesjonowanych, które uzyskały odpowiednią licencję. Dopalacze nie powinny być sprzedawane w sklepach z alkoholem ani w ich sąsiedztwie, podobnie jak w sąsiedztwie szkół. Trzeba bezwzględnie egzekwować zakaz sprzedaży dopalaczy młodzieży. Rozpowszechnianie dopalaczy powinno być monitorowane przez odpowiednią komórkę utworzoną np. w strukturze Ministerstwa Zdrowia. Wskazane jest zorganizowanie w możliwie najszybszym czasie specjalistycznego laboratorium identyfikującego związki wchodzące w skład dopalaczy.